Sa pa en Cat cat

De omgeving van de rijstvelden. Die heb ik wel gezien. Prachtig ondanks dat alles al geoogst is en vrijwel droog staat. De vergezichten zijn waaw.   Het weer was prima voor een hike. Die heb ik beide dagen gedaan. Eerste dag alleen. "Fansipan bestview" uitkijkpunt. Geen idee wat het was maar ik dacht waarom niet. 2.5 uur later kwam ik aan op het hoogste topje van de berg. Het uitzicht richting Fansipan(hoogste berg van Vietnam) was echt adembenemend. Toen ik helemaal kapot moe boven aan kwam zat daar een kindje. Het kon niet waar zijn. Waarom was ik zo kapot en zat dat kindje daar te spelen met mama. Uiteraard. Ik had de zwaartse en grootste omweg genomen die mogelijk was. Maar na 2 minuten gingen ze weg. Ik zat daar. Ziels alleen. Wat een helder mooi moment was dat. Geen mensen. Geen motoren. Alleen een harde wind. Soms voelt alleen zo alleen, maar dit moment was zo magisch. Dit is waar ik het allemaal voor doe. Uiteindelijk in 25 min ook weer beneden.

Diezelfde avond ben ik Francesca tegen gekomen en samen met haar en Mertsi gaan uiteten. Een Italiaans meisje woonachtig in Australië al backpackend onderweg naar Italië voor kerstmis. Mertsi is een business and communication specialist uit Finland. Hij was 2 weken op vakantie en had een prive chauffeur. Hij was zo aardig en nam ons mee naar Cat Cat Villages. Waar de zogeheten mountainpeople waren. Oogde voor mij een beetje als Disneyland. De natuur was er wel waanzinnig. En de mensen erg aardig. De hike terug was wat zwaarder zeker na de tocht van gister. Afscheid genomen van Mertsi. Francesca zie ik in Halong bay weer. En nu slapen in de volgende Sleeperbus.