Hike, inle Lake and Naypyidaw

Drie daagse hike, van Kalaw naar Inle Lake. Logeren in een Home stay en een Klooster, eten bij verschillende lokale hutjes, gezellige groep mensen om me heen en verjaardagstaart eten. Eigenlijk ging alles volgens verwachting. Met een fikse verkoudheid viel de eerste dag wel een beetje tegen. En het eerste deel was ook nog eens precies wat we gedaan hadden met de scooter de dag ervoor. 

Het eten onderweg was zo goed, we hadden overal een soort van all you can eat buffet. Lekkere tofu curry and avocado salads, vers fruit, rijst, chapati, soep en nog meer rijst. 

De uitzichten waren fantastisch, soms was de weg te slecht om om me heen te kunnen kijken en was ik vooral gefocust op mijn voeten. Die hadden het de laatste dag wel zwaar. Gelukkig vond iedereen dat en konden we er een klaaguurtje van maken met iedereen samen. 

Eenmaal aangekomen ten zuiden van Inle Lake moesten we nog een uurtje met de boot richting het noorden. Mooi over het water al flink kunnen genieten van de omgeving, iedereen had al ergens een hostel geboekt maar al snel vonden we dat we nog wel een dagje samen konden optrekken en hebben daarom ook met de hele groep een boot gehuurd voor de dag erna. Met onze topgids Thom. Die had een dagje vrij. De boottour was nogal toeristisch en ik vond er persoonlijk niks aan. Het was wel gezellig. 's Avonds nog leuk een drankje gedaan om alles af te sluiten. Volgende dag zou ik vertrekken richting Naypyidaw, hoofstad van Myanmar, grote lege verlaten spookstad volgens iedereen die ik sprak. 

Samen met Ryan, iemand van de hikegroep, die kant op. Geen goedkope hostels te vinden, kamer delen was nog wel betaalbaar. De stad is groot en alles ligt ongelovelijk ver uiteen. Een scooter was nodig en dat weten ze overal. Ongeveer 3x de prijs dan in de rest van Myanmar. Een bijzondere stad. Inderdaad vrij leeg. Een stuk snelweg van 20 banen!!!! Waar dus, in spitsuur, ongeveer genoeg verkeer overheen rijdt voor 4 banen. 

Defense Museum was voor mij wel het dieptepunt van het hele land. Myanmar is nogal in conflict momenteel zoals niemand ontgaan zal zijn. Het land is volledig in handen van het leger. De bevolking die er redelijk open over durft te spreken geven allemaal aan dat, zolang het leger de macht heeft, ze geen veranderingen gaan verwachten. Om dan vervolgens door een museum te lopen, dat zo groot en duur is en volledig zijn doel voorbij geschoten is, is in mijn beleving een verspilling van tijd en energie. Het was groot en niks in het engels omschreven. Het personeel sprak ook geen engels. Al met al vond ik het dus een verschrikking. Snel door naar de rest van de stad. 

Het gems museum was een stuk interessanter. Ryan vond van niet dus die is gaan shoppen, haha. Een ruimte vol met edelstenen en goud en parels enz. Keitof om te zien. Ik mocht helaas geen foto's maken. Ik liep helemaal alleen daar zonder andere bezoekers, telkens als ik richting een andere vitrine liep maakte ze de lampen daar snel aan. En de rest weer uit. Dat was zo raar. Voelde me beetje opgelaten. 

Het Fountain Water Park, ansich een heel mooi park. Met geweldige beplanting en veel water. Entree betaald van 50cent. Geen een fontein stond aan. Het water wat er in stond was te smerig voor woorden. En het zwemgedeelte was ook niet in beweging. Even tot rust komen kon gelukkig wel, op half weggeroeste ligbedden.

Met de scootertaxi richting het station met al onze baggage om treinkaartjes te kopen naar Bago. Uurtje of 9 met de trein kost je al gauw 2,50 euro. Upperclass. Dat is luxer dan eerste klas NS. We konden zelfs onze tassen daar achterlaten aangezien de trein pas 6 uur later vertrok. 

Eventjes door de wijk wandelen en een hapje eten werd al snel een waanzinnig toffe ervaring. We liepen over een stinkend marktje toen ineens twee dames ons staande hielden. Ze spraken goed engels en een van de dames nam ons mee naar haar huis. Ze kneep zo stevig in mijn hand dat we geen keuze hadden. Bij haar thuis aangekomen kwamen we er al snel achter dat ze een van de rijkere uit de buurt was. Midden in de achtertuin stond zowaar een IJsblokmachine. Vrij random. Maar het verdient goed. Drie dikke auto's voor de deur, haar schoonzoon bleek ook nog regiomanager te zijn voor Carlsberg Bier. Ze waren zo lief. Hebben twee uur familiefotos bekeken en de "dorpsgek" ontmoet, een van haar 9 kinderen. Thee en fruit gekregen en ze hebben ons naar de trein gebracht. Zo lief. Dankjewel voor deze toffe ervaring!! 

Met de nacht trein naar Bago!!