Tot ziens Birma, See ya Later

Hpa-an, "laatste" stad van Myanmar (ik vind Birma leuker klinken ) voor deze maand. Wat een geweldig stadje, een kei gezellige avondmarkt. Een ontzettend vriendelijke familie in Soe Brothers 2 Guesthouse. Ik was te vroeg om al in te checken dus heb ik een uurtje geslapen op de bank in de lobby. Tomer uit Israel kwam vragen voor een tweede kamer want een vriendin zou diezelfde dag arriveren. Alles was volgeboekt en ik had een privekamer omdat de dorm vol zat. Ik bood hem aan om zijn vriendin bij mij te laten slapen, zo gezegd zo gedaan. Ideaal. Bleek hij in een groep te zitten van 7 solotravelers, allemaal uit Israel. Mega bizar maar wel gezellig. Met 8 man een tuktuk gehuurd, dit keer een grotere dan in Mandalay, en een aantal grotten willen bezoeken. Na 2 grotten reden we over een prachtige zandweg. Platte band. Vlak voor zonsondergang. Geen verkeerde plek om te zijn, alleen weet je in Azië nooit hoelang een half uur is. Zijn vriend zou er in een half uur zijn met een nieuwe band. Met een goed uitzicht gebabbeld met Eden, een meid uit Israel die veel weet over de conflicten in Israel en over hun dienstplicht. Verder heeft zij in Pai vrijwilligerswerk gedaan voor een vluchtelingenproject. Een tof mens. En zo hartelijk. Twee uur later hebben we een klein vrachtwagentje gevraagd om een lift, de chauffeur braaf betaald. Hopelijk is het goed afgelopen, ik voelde me zo schuldig hem daar te laten. Maar de rest van de groep wilde persé weg en ik voelde me niet dapper genoeg alleen daar te blijven.

Volgende ochtend om vier uur de deur uit voor zonsopgang bovenop Thaung Wine Mountain met Tomer, de rest van de groep haakte af. Mietjes. Haha. Half uurtje op de scooter en 45 min trappen lopen. Niet de Snowworld trappen helaas. Nee het was meer een jungletrek in het donker zonder ontbijt, voelde alsof ik verticaal omhoog liep. Maar het was het waard. Boven aangekomen zat een monnik te bidden, die ons halverwege ingehaald had. Verder NIEMAND daar. Het was magisch. Tot dat de zon op was. Toen kwamen de busladingen toeristen. Voor ons het moment om alweer terug te keren. Ontbijtje en eventjes terug mijn bed in. Lunch en met de scooter richting andere bezienswaardigheden. Tomer sliep denk ik nog, heb hem ingeruild voor James. Met twee scooters wat rond gereden, prachtige bergen en goede wegen zorgen voor een fijne rit. Voor de derde keer bij Wadee gegeten, goedkoop en echt mega mega lekker. Pompoencurry met rijst en een grote portie sperziebonen voor 2400kyats, dat is 1,5euro. Ik zat bomvol en ben een grote eter. Op naar de Batcave, die hadden we gemist door de platte band. Het was niet meer dan een gat in de rots. Niks speciaals. Tot dat de zon onder was. Toen begon het avontuur, duizenden vleermuizen kwamen uit dat gat. Ik had nog nooit zoiets vreemds gezien. Je vraagt je af hoe dat er binnenin aan toe gaat. Het was inmiddels alweer etenstijd. Op naar de foodmarket, het was ontzettend druk, voor de lokale bevolking was het ook vakantie. Birmezen zijn goede toeristen in eigen land. Uiteindelijk wat snacks geprobeerd, mega lekkere pannenkoekjes gehad en toen naar een restaurant. Heerlijke soep gehad en 2 uur lang zitten kletsen met James, een jongen van 25 met een hart van goud. Dit zijn de momenten wat het reizen zo bijzonder maakt. De koetjes kalfjes gesprekken komen me nu de strot al uit. Sommige mensen zijn anders, daar connect je direct mee en dan skip je die sociale babbel gelijk. Goede filosofische vragen en diepgaande gesprekken zijn het geen waar je voor gaat. Dankjewel Tomer, Eden, James. Jullie hebben mijn Hpa-an bijzonder gemaakt. Until we meet again!

Op naar Thailand met een ontzettend dubbel gevoel.