Na Thrang

Flyers van clubs en eettentjes worden uitgedeeld door Russen. Alle menu kaarten in 3 talen. Vietnamees, Russisch en Engels. Bijna alle niet Aziatische mensen waren Russen. Ik persoonlijk had er geen last van. Snap wel dat mensen het liever vermijden. Ik had niet het gevoel in Vietnam te zijn. Maar meer in een Westerse stad. Veel geslapen de eerste dag. Savonds heerlijk Indiaas gegeten. Om de verschillende culturen er maar in te houden. Savonds heel random geëindigd in de bioscoop. Volgende dag vroeg op. Met de scooter naar de Ba Ho Waterfalls. Die waren prachtig. Zelfs gezwommen daar. Jammer dat het vrij toeristisch was. Smiddags me toch laten verleiden om een massage te nemen. Ik begrijp dat mensen het heerlijk vinden en er van kunnen genieten. Maar ik heb niet genoeg geduld en rust hiervoor. Die arme meiden daar moeten zo ontzettend hard werken. Na de massage een hapje eten. Onderweg naar het restaurant begon het te regenen. Nederlandse regenbuien zijn er niks bij. Wat een gekkenwerk. Vrouwtjes die poncho's verkopen verschijnen vanuit het niets. Als een geschenk uit de hemel. Letterlijk. Als een gekke toerist met een kanarie gele poncho hobbel ik verder richting mijn eettentje. Mijn eerste diner alleen sinds mijn reis begonnen is. Heerlijk om gewoon even te kunnen eten en niet te hoeven socializen. Snel naar de sleeping bus richting Saigon. Normaal gesproken is dat een bus vol met jonge stinkende backpackers. Vandaag is dat een minder stinkende bus gevuld met reizende Vietnamese gezinnen. En ik. Wat een bijzondere rit gaat dit worden. Slaap lekker. Zie je in Saigon.