Can Tho

Last but not least. Hoopte ik. En dat kwam uit. Eerste dag rustig de "kerstkaarten" geschreven en op de bus gedaan. Ze zijn onderweg. Ik kreeg er geen track and trace code bij. Hopelijk voor iedereen komen ze aan en misschien ook nog wel op tijd. 's Avonds ergens wat gegeten met een meisje uit het hostel. Me aangemeld voor de ochtend tour met de boot. In Can Tho hebben ze een soort groente en fruit veiling op het water met grote boten. Vanaf 5 uur is iedereen in de weer. Om dat te mogen meemaken moesten we om half vijf de deur uit. Veelste vroeg. Maar het was het waard. Boten vol met ananas en watermeloen. Daarna door voor een kop koffie naar een kleine markt met kleine boten en voorraden. Flink stuk over de rivier afgelegd wat nogal eentonig en saai was. Daarna een stukje gelopen langs een dorpje waar ze een 'snakefarm' hadden. We mochten geen foto's maken. Maar ik ben snel doorgelopen. Doden slangen van 5 meter lang die ze opblazen om de huid op te rekken en soepel te krijgen, om vervolgens te veranderen in tassen, schoenen, riemen enz gaat volledig tegen mijn principes in en ik wil dat niet zien. Bah.
Vervolgens laatste stuk met de boot. Door de smalle stukken rivier. Bijna mangrove-achtig. Supertof. Snel terug naar het hostel om me even op te frissen. Daarna een rondje gelopen. 's Middags met de mensen van de boottocht afgesproken om te lunchen. Lekker de laatste verse springrolls van Vietnam gehad. Een middagdutje was een must. Mijn ogen vielen dicht. Savonds wilde een van de heren een hotpot voordat hij het land uitging. Na lang zoeken werden we bij een terrasje naar binnen getrokken. Dat bleek een privé feest te zijn. We kregen bier en hapjes. Geen hotpot diner maar wel een ervaring om nooit te vergeten. Iedereen was onder de indruk van de gekke westerse mensen. Het was fantastisch. 1 van de 50 gasten sprak engels. Hij mocht voor iedereen tolken. Na op de foto te zijn geweest met de piepkleine jarige job gauw naar huis. Dag Vietnam. Hallo Cambodja